Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Πφφ...

Κι εσείς δεν μπορείτε να περιμένετε μισή ώρα παραπάνω να φτιάξουμε τη βλεφαρίδα.
http://www.youtube.com/watch?v=E1zmfTr2d4c&feature=channel

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Φιλίες.

Έχεις υπάρξει φίλος με κάποιον για πολύ καιρό και ξαφνικά βρίσκεις τον εαυτό σου να ξενερώνει μαζί του; Με τη συμπεριφορά τους. Να καταλαβαίνεις οτι είναι παράλογο να σου συμπεριφέρονται με τον χι ψι τρόπο. Και σκέφτεσαι..."καλά..τι σκατά;δεν με ξέρουν;" Αυτό που πρέπει να έχουν υπόψιν μας είναι πως στις φιλίες τελικά οι άνθρωποι έχουν στο μυαλό τους κάτι για σένα που δεν είσαι. Υπέθετα πως οι φίλοι μου ξέρουν πάνω κάτω πως είμαι. Θα αστειευτώ πολύ, είμαι ανοιχτή σε πολλά θέματα και κράζω ενίοτε άσχημα κλπ. Κ κοίτα τώρα το περίεργο. Είχα άδικο. Στην αρχή όταν με γνωρίζει κάποιος ξέρει οτι είμαι έτσι ακόμα κ αν δεν είμαστε πολύ κοντά, κ όσο ερχόμαστε πιό κοντά και η φιλία μας χτίζετε είναι σαν να με γνωρίζουν λιγότερο. Σαν να αρχίζουν να διαλέγουν τι θέλουν να βλέπουν από τη προσωπικότητα μου, οτι δεν θα αντιδράσω σε μαλακία - γιατί αν αντιδράσω θα σβήσω τη φιλία μας. Σαν να βλέπουν το καλό μόνο κ την υπομονετική μου πλευρά ΔΕΣ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΡΕ ΒΡΩΜΑ. Άμα υπάρχει κάτι που δεν σ' αρέσει στη φίλη σου μην το αγνοείς και μην παριστάνεις οτι δεν θα σου σκάσει εσένα γιατί είστε φίλες. Δεν έγινες φίλη με ένα λαγουδάκι, έγινες φίλη μαζί μου κ δεν είμαι μόνο καλό άτομο. Μην νομίζεις οτι δεν θα σπάσω σε σένα ή θα δεχτώ ότι μαλακία κάνεις.
Οι φίλοι σε ξέρουν ρε καθυστερημένο Ξέρουν τι εννοείς όταν λες κάτι και πως το λες. Σε έχουν ακούσει να δουλεύεις ή να κράζεις κάποιον τρίτο και ξέρουν πότε τους κοροϊδεύεις ή λες ψέματα στα μούτρα τους. Δεν είναι ηλίθιοι. Εσύ τους τα 'μαθες. Γι' αυτό μην προσπαθείς να κοροϊδέψεις τους φίλους σου γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου. Οι φίλοι είναι κάτι που θέλει δουλειά. Όπως κάθε σχέση. Μην έχεις κανέναν δεδομένο και μην νομίζεις οτι τους ξέρεις.

Κοπέλες.

Έβλεπα το καινούργιο Desperate Housewives κ σε κάποια φάση έλεγε ο Tom στην Linet οτι οι γυναίκες κάνουν σεξ όταν τους αγοράζεις κάτι κ η Linet έλεγε πως είναι η προσοχή.
Τέλος πάντων. Οι κοπέλες κάνουν σεξ όταν τους αγοράζεις ποτά, φαγητά, αυτοκίνητα κλπ. Ναι συμφωνώ. Δυστυχώς. Έτσι μπορείς να ρίξεις μια κοπέλα πιθανότατα να την κρατήσεις αν έχεις κ άλλα να δώσεις κ είναι τέτοιου τύπου. Πως μπορείς να κρατήσεις μια φυσιολογική κοπέλα όμως?
Πολύ απλό.
Το μόνο που θέλει μια κοπέλα για να μείνει μαζί σου είναι σημασία. Είναι να νιώθει σημαντική. Όλες οι γυναίκες θέλουν να τις κάνεις να νιώθουν βασίλισσα. Κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Μία κοπέλα όσο γαμάτη νιώθει, όσο ολοκληρωμένη και περήφανη κλπ κλπ δεν θα είναι στ' αλήθεια. "Βασίλισσα δεν γίνετε χωρίς βασιλιά". Κάθε κοπέλα αξίζει να την συμπεριφέρονται τέλεια. Κai μια κοπέλα ποτέ δεν θα φύγει εάν έχει όλα αυτά που θέλει. Δεν είμαστε σαν τα αγόρια. Σ' ένα αγόρι δεν μπορείς να του δίνεις τα πάντα. Δεν μπορείς να τον έχεις βασιλιά γιατί δεν έχει σημασία. Θα πηδήξει μια πιο ωραία αν βρεθεί στο δρόμο του γιατί βαριέται τα εύκολα. Όσο κι αν "σ' αγαπάει".
Δεν είναι δύσκολο να λες στη κοπέλα σου πόσο όμορφη είναι όταν φτιάχνετε 3 ώρες. Γιατί για σένα φτιάχνετε μαλάκα. Δεν είναι δύσκολο να της πιάνεις το χέρι όταν περπατάτε ή βλέπετε ταινία. Δεν είναι δύσκολο να απαντάς το τηλέφωνο, να είσαι γλυκός κ να κάνεις αυτά που υποτίθεται οτι πρέπει να κάνεις σαν το αγόρι της. Αλλιώς μην είσαι το αγόρι της. Όλοι εσείς οι μαλάκες όταν δεν έχετε κοπέλα θέλετε κοπέλα. Όταν την αποκτάτε λοιπόν μην γίνεστε μαλάκες κ ξαφνικά θέλετε να είστε ελεύθεροι κ να γαμάτε αβέρτα. Γιατί έτσι κ αλλιώς δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Εκτιμήστε αυτό που έχετε.

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Audi TT RS vs Nissan 370 Z

Περί απολαύσεως

«Η απόλαυση είναι το αντικείμενο, το καθήκον και ο στόχος κάθε λογικού πλάσματος», είχε αποφανθεί ο Βολτέρος. Σχεδόν ενάμισι αιώνα αργότερα, ο Oscar Wilde προσέγγισε το θέμα διαφορετικά αποφαινόμενος πως: «Η ψευδαίσθηση είναι η πρώτη από όλες τις απολαύσεις»

Δυο προϊόντα της σύγχρονης αυτοκινητοβιομηχανίας, το Audi TT RS coupe και το Nissan 370 Z, μας βοηθούν να ασχοληθούμε με το θέμα.

Το πρώτο

…λοιπόν, συναίσθημα που γεννάται όταν αντικρίζεις τούτα τα οχήματα, είναι η επιθυμία να τα απολαύσεις. Τόσο ωραία στην όψη, τόσο επιθυμητά και τόσο γεμάτα από μύχιες υποσχέσεις.

Είναι εντυπωσιακό, πόσο έχει βελτιωθεί το είδος αυτής της κατηγορίας, ευρύτερα χαρακτηριζόμενη ως sportcoupe και η αναφορά δεν σταματά στην εξωτερική εμφάνιση. Αυτό που τα κάνει ξεχωριστά δεν είναι μόνον οι επιδόσεις τους αλλά και ο ήχος που παράγει ο κινητήρας τους και τελικά ο χαρακτήρας που βγαίνει από το μέταλλά τους,

Για την συντριπτικά μεγαλύτερη κατηγορία χρηστών, η επιθυμία της απόλαυσης θα παραμείνει και το μοναδικό συναίσθημα αφού για αυτό κατασκευάστηκαν ή ακριβέστερα για αυτό το λόγο παράγονται σε τόσες πολλές μονάδες.

Αυτή η τελευταία επισήμανση έχει να κάνει με την θεωρία της υπερκατανάλωσης και της υπερβολικής διόγκωσης των παραδοσιακά θεωρούμενων ως μικρών, «στενών» κατηγοριών με στόχο μαζικές πωλήσεις και εκεί.

Το αντικείμενο δεν είναι αυτό, αλλά σε κάθε περίπτωση η συγκεκριμένη τάση της αυτοκινητοβιομηχανίας είναι τόσο παρούσα, όσο και απόλυτα υπεύθυνη για τη διαμόρφωση της ροπής της αγοράς.

Συμπτώσεις & αντιθέσεις.

Ας δούμε κατ’ αρχήν που ταιριάζουν και που όχι. Πέραν της κοινής σκέπης, (της κατηγορίας sport coupe) παρατηρούμε σημαντικές διαφορές. Αρχής γενομένης από τη φιλοσοφία του κινητήρα. Το εν σειρά πεντακύλινδρο, υπερτροφοδοτούμενο διαμάντι των 2.480 κ.εκ. τοποθετημένο εγκάρσια, είναι η επιλογή των Γερμανών, ενώ ο κατά τον διαμήκη άξονα τοποθετημένος 6κύλινδρος σε διάταξη V με 3.696 κ.εκ. κινητήρας είναι το όπλο των Ιαπώνων.

Μόνιμη τετρακίνηση με το χαρακτηριστικό σύστημα Quattro για το Audi, κίνηση στον πίσω άξονα με κεντρικό από ανθρακονήματα για το Nissan.

Αυστηρώς διθέσιο αμάξωμα για το 370 Ζ, δυο υποτυπώδης θέσεις στο πίσω μέρος του ΤΤ. Γόνατα McPherson με ψαλίδια βάσης η γερμανική εμπρόσθια ανάρτηση, διπλά ψαλίδια για τον Ιαπωνική.

Στα κοινά σημεία των δύο οχημάτων μπορούμε να αναφέρουμε τα χειροκίνητα εξάρια κιβώτια, την πολλαπλών συνδέσμων οπίσθια ανάρτηση, τις 19άρες ζάντες και τους περιφερειακά αεριζόμενους δίσκους.

Στη γλώσσα των αριθμών,

το Nissan έχει 10 πόντους μεγαλύτερο μεταξόνιο ενώ στο συνολικό μήκος είναι 6 πόντους μακρύτερο με τις λοιπές διαστάσεις του, να διαφέρουν μόνο κατά χιλιοστά.

Τo TT είναι 46 κιλά ελαφρύτερο παρά το γεγονός ότι επιβαρύνεται με το επιπλέον βάρος της τετρακίνησης. Έτσι οι 340 ίπποι του, δίνουν μια υπεροχή με 4,4 κιλά ανά ίππο έναντι 4,5 του 370. Πολύ σημαντική είναι η διαφορά στη ροπή με το Audi να υπερέχει συντριπτικά καθώς από τις 1.600 σ.α.λ. δίνει 450 νιουτόμετρα, σε αντίθεση με τα 366 που αποδίδει ο κινητήρας του Nissan αρκετά ψηλότερα, στις 5.200 σ.α.λ.

Όπως, όμως έχουμε

πλειστάκις γράψει στο παρελθόν, αν και οι αριθμοί αποτελούν ακριβείς τοποθετήσεις, δεν μεταφέρουν τον χαρακτήρα ενός οχήματος. Ο δρόμος, ο κάθε ανοικτός δρόμος, αυτός, αποτελεί τη Λυδία λίθο της αξίας του κάθε αυτοκινήτου, πόσο μάλλον των δύο συγκεκριμένων.

Αντιμετωπίζοντας σχεδόν φετιχιστικά το θέμα οι δύο κατασκευαστές, φέρνουν τις λαμπρές τους προτάσεις.

Εντυπωσιακά, ελκυστικά και τα δύο αιχμαλωτίζουν το βλέμμα σου. Με το κάθισμα του οδηγού σωστά ρυθμισμένο, στο ΤΤ θα μπεις κάπως πιο δύσκολα, καθότι το όχημα της δοκιμής μας ήταν εφοδιασμένο με αληθινό bucket. Στο οποίο μάλιστα υπάρχει και η πρόβλεψη για ζώνες 4 σημείων με τα αντίστοιχα «ανοίγματα» στην πλάτη. Μεγαλύτερη δυσκολία θα υπάρχει, από τα υπερυψωμένα πλευρικά στηρίγματα, στην έξοδο αλλά η ανταμοιβή είναι η άριστη θέση οδήγησης που αγγίζει την ακρίβεια του αγωνιστικού.

Ο εσωτερικός διάκοσμος, μας είναι οικείος. Στο ΤΤ με την γνωστή τευτονική αυστηρότητα, επιμέλεια και το δερμάτινο «κομμένο» βολάν με τις λευκές ραφές του να δεσπόζει. Στο 370 με το μπουτόν της μίζας στα δεξιά από το τιμόνι και το μπουτόν της απενεργοποίησης των ηλεκτρονικών στα αριστερά, να είναι τα κυρίαρχα στοιχεία. Κυρίαρχα διότι με το ένα φέρνεις στη ζωή το μοτέρ και με το άλλο, το αποδεσμεύεις, το απελευθερώνεις.

Μιλώντας για κινητήρες όμως, να θυμίσουμε ότι, στο 370 συναντούμε την ίδια πρωτοποριακή, ενδιαφέρουσα, ισχυρή ψυχή που έχουμε γνωρίσει στα Infiniti. Η ένδειξη VVEL (Variable Valve Event & Lift System) σημαίνει πως έχουμε ένα σύστημα συνεχούς μεταβλητού βυθίσματος των βαλβίδων που εξασφαλίζει τον throttles έλεγχο του κινητήρα. Οι μηχανολόγοι κάνουν λόγο για οικονομία έως και 15% και υποκλίνονται στην απλότητα του. Το χαρακτηριστικό του είναι τα κυκλικά έκκεντρα που αντικατέστησαν τα κλασσικά «αμυγδαλωτά». Έχουμε επίσης αναφέρει ότι το μοναδικό της υπόθεσης εστιάζεται ότι ο πνευματικός πατέρας του συστήματος, Shunichi Aoyama, το σχεδίασε πριν από 30 χρόνια και έμεινε ξεχασμένο μέχρι τις μέρες μας που υλοποιήθηκε. Τέλος από τους 320 ίππους που αποδίδει κάτω από τα καπό των Infiniti η ισχύς έχει ανέβει στους 331, ενώ δεν πρέπει να παραλείψουμε το σύστημα SRC.

Για τον κινητήρα του ΤΤ, είναι δύσκολο να κρύψεις το θαυμασμό σου. Οι μικρές του διαστάσεις, το χαμηλό βάρος και η παραγόμενη ισχύς τον μετατρέπουν δίχως άλλο σε σημείο αναφοράς. Είναι άλλο ένα διαμάντι της σειράς TFSI, που επιπροσθέτως φλερτάρει έντονα με το συναισθηματισμό μας, μέσα από πλήθος των κυλίνδρων του.

Έτσι ήρθε η ώρα

που γύρισαν οι μίζες και ξύπνησαν οι κινητήρες. Λόγω προτέρου ανέντιμου βίου προτιμήσαμε να ξεκινήσουμε με το «δικούνητο». Ευνοϊκές συνθήκες με ελάχιστη κίνηση και θαυμάσια ευκαιρία να οδηγήσεις σβέλτα, να συγκεντρωθείς στη διαδρομή. Με τα ηλεκτρονικά εκτός και τους 331 ίππους διαθέσιμους ανά πάσα στιγμή, πάνω σε γλιστερό τερέν, το 370 Ζ απαιτεί όλη σου την προσοχή, όλη τη διαθέσιμη τεχνική και όπου η ταχύτητα ανέβαινε σε τριψήφια νούμερα όλο σου το θάρρος.

Η κατάσταση της ασφάλτου, έκανε την όλη προσπάθεια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα μεν αλλά και πιο δύσκολη, καθώς τα 275άρια Potenza του οπίσθιου άξονα είχαν την μόνιμη τάση να περιστρέφονται σε άλλα ίχνη από τα 245άρια του εμπρόσθιου άξονα.

Με λίγα λόγια, σε κάθε στροφή της διαδρομής επαφίεται μόνον στην κοινωνική συστολή του χειριστή να μην είναι (πολύ ή λίγο) γυρισμένο.

Αυτή την πρακτική, κάποιοι την βαφτίζουν ευχαρίστηση, άλλοι αλητεία και η αλήθεια είναι ότι η διαχωριστική γραμμή είναι δυσδιάκριτη, έτσι τουλάχιστον όπως έχουν διαμορφωθεί οι οδικές συνθήκες.

Σε κάθε περίπτωση, αυτός ο δαίμονας από την άλλη πλευρά του πλανήτη δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Είναι ένα τίμιο αυτοκίνητο οδηγού. Είναι διθέσιο, έχει δύναμη, άριστες επιδόσεις, ακριβές τιμόνι, επιβραδύνει ικανοποιητικότατα, ενώ είναι και ομορφότερο από τον προκάτοχό του.

Τα εμπρόσθια φωτιστικά του σώματα δείχνουν μια υπερήφανη, άδολη επιθετικότητα, ενώ στο ίδιο σχεδιαστικό μοτίβο, (του μπούμεραγκ) ακολουθούν και τα οπίσθια σώματα.

Το ελαφρά υπερυψωμένο, στο κέντρο καπό, δίνει με την καμπυλότητα και τα νεύρα που το διατρέχουν μια πιο αεροδυναμική όψη, τα μπροστινά φτερά αναδεικνύουν το φαρδύτερο μετατρόχιο και για την ουρά ούτε λόγος να γίνεται. Ότι αισθητική και να έχεις, αποκλείεται να σε αφήσει αδιάφορο. Πολλώ δε μάλλον τω λόγω, στην κίνηση. Τι καλύτερη οπτική από το να την βλέπεις, να ολισθαίνει, αφήνοντας δυο φαρδιά αποτυπώματα πάνω στην άσφαλτο καθώς πειθήνια υπακούει στις εντολές του χειριστή.

Πέρα λοιπόν από την αισθητική του, η ψυχή αυτού του οχήματος, όπως και κάθε οχήματος που σέβεται την αποστολή του, αποκαλύπτεται, στην κίνηση και το μόνο ανασταλτικό στοιχείο για να πάρεις χαρά από αυτό είναι οι ικανότητες του χειριστή.

Ψάχνοντας για αρνητικά να γράψουμε, για τις μεγάλες τυφλές γωνίες, που λόγω σχεδίασης υπάρχουν πίσω οι οποίες, ίσως ενοχλήσουν κάποιους στις διασταυρώσεις.

Πέραν του βασικού εξοπλισμού, το αυτοκίνητο που οδηγήσαμε είχε δερμάτινα και θερμαινόμενα καθίσματα, navi, ηχοσύστημα BOSE, τροχούς 19 ιντσών, cruise control και σύστημα ελέγχου στροφών (SRC). Το τελευταίο είναι μια ενδιαφέρουσα εφαρμογή καθώς ανεβάζει αυτόματα το ρυθμό περιστροφής του κινητήρα όταν ο οδηγός κατεβάζει ταχύτητα. Δεν ταλαιπωρεί έτσι καθόλου τη μετάδοση και απομακρύνει ολότελα το ενδεχόμενο να μπλοκάρει ο κινητήριος πίσω άξονας παρά τη θέληση του χειριστή.

Για όσους κρίνουν ότι μπορούν ενίοτε, να χρησιμοποιήσουν το οικιοθελές μπλοκάρισμα του πίσω άξονα ως τεχνική, μπορούν να απενεργοποιήσουν το σύστημα.

Με νωπές

τις εντυπώσεις, αλλάξαμε περιβάλλον. Από ατμοσφαιρικό μοτέρ σε υπερτροφοδοτούμενο και από πίσω κίνηση σε τετρακίνηση. Οι διαφορές είναι περισσότερο από ευδιάκριτες από την πρώτη στιγμή.

Η δύναμη από τον κινητήρα του ΤΤ δεν είναι τόσο περισσότερη, αλλά κυρίως περισσότερο αισθητή. Η παρουσία της σημαντικά υψηλότερης ροπής του τόσο χαμηλότερα του δίνει μια εκρηκτικότητα σε σχέση με τον ατμοσφαιρικό.

Αυτό δε που επιτείνει την αίσθηση της ισχύος, είναι ο χαρακτηριστικός ήχος των 5 κυλίνδρων. Δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Όταν μάλιστα περνάς από κλειστά κομμάτια, όπως σήραγγες, γεφύρια, βράχια με το μοτέρ φορτωμένο στροφές είναι ο ήχος της αποκάλυψης. Είναι δίχως άλλο, προσομοίωση των κατασκευών του Ingolstadt των μέσων της δεκαετίας του ’80 και το μυαλό αυτόματα σε ταξιδεύει σε εκείνες τις πρωτόλειες, σατανικές κατασκευές, οι οποίες με πληρώματα που διέθεταν απίστευτα ψυχικά αποθέματα, κατακυρίευαν τις ειδικές ενός θεσμού που τότε ήταν και παγκόσμιο και πρωτάθλημα και ράλυ.

Στην καλή άσφαλτο αυτό που έχεις να κάνεις είναι να φθάσεις στις στροφές, να επιβραδύνεις, να στρίψεις και να επιταχύνεις. Η συμπεριφορά του είναι αυστηρή, καθαρά ουδέτερη και το μόνο εμπόδιο δεν είναι παρά το θάρρος του χειριστή. Δεν θα χάσεις ούτε το μπροστινό, ούτε θα γλιστρήσει η ουρά ούτε θα ασχοληθείς με διορθώσεις. Είναι ένα σύνολο που σε κάνει οδηγό. Για τις τιμές επιβράδυνσης το γερμανικό εργοστάσιο μας έχει συνηθίσει σε τιμές κορυφαίες και θεωρούμε πια τα 51 μέτρα, (όρα πίνακες) συνηθισμένη νόρμα, ενώ προφανώς δεν είναι.

Σε επιφάνειες γλιστερές έχει την τάση να γλιστρήσει, αλλά ακόμα και αν τα ηλεκτρονικά είναι εκτός λειτουργίας θα επέμβουν και θα επαναφέρουν την κατάσταση στην τάξη. Στις εξόδους και με το γκάζι στο πάτωμα, εμφανίζει κατ’ αρχήν μια ελάχιστη υποστροφή και στη συνέχεια επιταχύνει γλιστρώντας με τα τέσσερα καθώς εξαφανίζεται για την επόμενη στροφή με μια υποτυπώδη υπερστροφή που τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται ούτε καν διόρθωση με το τιμόνι.

Από μια άποψη αυτό το TT χρειάζεται προσοχή, διότι είναι τόσο σίγουρο που σε κάνει να πιστεύεις ότι ξαφνικά ανακάλυψες τα περισσότερα μυστικά της τέχνης της υψηλής οδήγησης.

Ασφαλώς, δεν είναι έτσι και επειδή αν γίνει το λάθος, θα γίνει με «πολλά» απαιτεί προσοχή, λιγότερο ενθουσιασμό και προσήλωση στην ιδέα ότι οι οδηγικές ικανότητες σου δεν βελτιώθηκαν επειδή το οδηγείς.


Συνεπώς;

Το κρίσιμο ερώτημα προβάλει. Ποια είναι η ετυμηγορία;

Λοιπόν, το 370 Ζ είναι αυτοκίνητο οδηγού. Με το Nissan πρέπει να έχεις κέφια, χρόνο να βγεις να το χαρείς. Να πηγαίνεις 75 – 80% να το γλιστράς, να το χαίρεσαι, να το απολαμβάνεις. Έχει όλα τα εχέγγυα να είναι και να δείχνει πιο νεανικό, πιο παιχνιδιάρικο. Μερικοί θα το εύρισκαν και πιο όμορφο καθώς θα πίστευαν ότι οι γραμμές του είναι πιο χυτές, χαϊδεύοντας περισσότερο τις αισθήσεις σου και προκαλώντας πιο πολύ τις επιθυμίες σου.

Το ΤΤ βρίσκεται στον αντίποδα. Σε κάνει οδηγό. Κοιτάς το ταχύμετρο και γράφει νούμερα απλησίαστα. Περνάει ακλόνητο, αταλάντευτο. Αναμφίβολα ανεβάζει τις ικανότητες του χειριστή. Τόσο καλό είναι, αλλά χρειάζεται προσοχή κυρίως διότι, σε κάνει να προχωράς σε κινήσεις για τις οποίες δεν είσαι έτοιμος ακόμα. Συνολικά, βγάζει μια αυστηρότητα, μια σοβαρότητα, και για το σεβασμό που προκαλεί και για το ότι δεν γυρνά την ουρά του ξεδιάντροπα και για τις εξαιρετικές του επιδόσεις. Στην συνημμένη βαθμολογία το ΤΤ, λογικά απέσπασε δύο πόντους περισσότερους στον τομέα των επιδόσεων (ήταν καλύτερες) και της ασφάλειας (ένεκα τετρακίνησης)

Να συνυπολογίσουμε όμως, ότι υπάρχει και μια σημαντική διαφορά στις αξίες τους, της τάξης των 16.500 € στο επίπεδο των βασικών τιμών, με ακριβότερο το Audi. Τούτων όλων συνυπολογιζόμενων η απόφαση βαρύνει τον υποψήφιο αγοραστή.

Προσωπικά, αν έμπαινα στην ευχάριστη θέση να έπρεπε να αποφασίσω, θα έκλινα προς το 370 Ζ αν ήμουν σίγουρος ότι θα παρέμενα έτσι κάπως πρωτοκαιρίτικος και παιχνιδιάρης αλλά και συνειδητοποιημένος ότι όταν θα έφτανε η ώρα του αποχωρισμού θα έχανα περισσότερα αφού το ΤΤ σαφώς θα κρατήσει καλύτερη τιμή στο διηνεκές. Αν πάλι αποφάσιζα να σοβαρευτώ (όχι και το ευκολότερο θέμα στην πλάση) η επιλογή θα ήταν ΤΤ
Tellingstories.ΝΣΖ

Scirocco R


Όλα δείχνουν ότι η αντίληψη R, είναι όπως τη θέλει η VW. Μια δυνατή, έντιμη προσθιοκίνητη πρόταση, που μπορεί να βγάλει επιδόσεις, χωρίς να σε τρομάξει, χωρίς να χρειάζεται να πολεμήσεις. Η παρουσίαση του νέου μοντέλου, έλαβε χώρα κάτω από έναν νεφοσκεπή ουρανό στο αυτοκινητοδρόμιο των Μεγάρων με παρούσα μια εμβληματική μορφή του παγκόσμιου πρωταθλήματος ράλυ, τον Juha Kankkunen.

Το Scirocco R δεν κρύβει τις προσθέσεις του, οι οποίες

δεν είναι άλλες από την κορφή. Εφοδιάζεται με το (γνωστό) υπερτροφοδοτούμενο TSI δίλιτρο κινητήρα του ομίλου που, για την περίσταση, αποδίδει 265 ίππους, ενώ 350 Nm ροπής είναι διαθέσιμα από τις 2.500 σ.α.λ.

Η ανάρτηση δεν θα μπορούσε να μην έχει σπορ ρύθμιση, ενώ διατίθεται προαιρετικά και η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη (DCC). Αλλαγές υπάρχουν και στο σύστημα πέδησης καθώς εφοδιάζεται με αεριζόμενους δίσκους σε όλους τους τροχούς με τη διάμετρο να είναι 345 χιλ. για εμπρός και 310 χιλ. για πίσω. Τέλος, όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα έχουν επανασχεδιαστεί για να ταιριάζουν στο σπορ χαρακτήρα της κατασκευής, ενώ συναντάμε και το ηλεκτρονικό μπλοκέ XDS που πρωτοείδαμε στο GTI Golf τελευταίας γενιάς.

Καθώς λοιπόν οι κατασκευαστές του μας πληροφορούν ότι είναι το δυνατότερο Scirocco όλων των εποχών, οργάνωσαν την παρουσίαση στο φυσικό του χώρο. Στην πίστα.


Μας δόθηκε η ευκαιρία να συμπληρώσουμε λίγους γύρους, να οδηγήσουμε, να πιέσουμε και τελικά να χαρούμε αυτό το στιβαρό, δυνατό σύνολο με το 6ταχυτο κιβώτιο ταχυτήτων, διότι για όσους επιθυμήσουν υπάρχει και έκδοση DSG.

Στο ασφαλές περιβάλλον του αυτοκινητοδρομίου η έκδοση R ξεδίπλωσε τα χαρίσματά της. Ίσως να μην είναι τόσο παιχνιδιάρικο όσο θα ήταν ένα όχημα με την αντίστοιχη δύναμη στον πίσω άξονα, αλλά είναι σαφώς πιο εύκολο και πιθανότατα πιο ευθύβολο. Δεν έδειξε καμιά τάση για υποστροφή, δεν άνοιγε τις τροχιές του αν και σε γλιστερές επιφάνειες και με τα ηλεκτρονικά εκτός, ίσως προβληματίσει. Σε κάθε περίπτωση όμως ξεδιπλώνει τα πλούσια χαρίσματά του, χωρίς να απαιτεί εξαιρετικές ικανότητες από το χειριστή. Η εκδήλωση στα Μέγαρα είχε και ένα νοσταλγικό άρωμα από το παρελθόν καθώς μερικοί τυχεροί απήλαυσαν δυο γύρους με την αγωνιστική έκδοση του R, ως συνοδηγοί του Juha Kankkunen. Ο Φινλανδός πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής, σημαντικός παράγοντας στην προσπάθεια του Γερμανικού εργοστασίου για την εξέλιξη των προϊόντων του, αποδείχθηκε άριστος «οικοδεσπότης» καθώς μας φιλοξένησε στο GT24 δείχνοντας μικρό μόνο τμήμα των αδιαμφισβήτητων προσόντων του.


tellingstories. ΝΣΖ

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Babs.





Συγχώρεση / Παράβλεψη

Υπάρχει αυτό το ρητό που δεν θυμάμαι τι λέει αλλά είναι κάτι σαν "Συγχωρώ μα δεν ξεχνάω." ή κάτι τέτοιο. Μαλακίες. Άμα συγχωρείς - Ξεχνάς. Το προσπερνάς. Και δεν υπάρχει απλά δεν σε νοιάζει. Το σωστό ρήμα είναι παραβλέπω. Άμα παιχτεί μαλακία ή συγχωρείς ή το παραβλέπεις/ ανέχεσαι. Η διαφορά είναι πως όταν συγχωρείς κάτι, πάει τελείωσε. Δεν ξανάρχεται ποτέ. Δεν ξαναθυμώνεις ποτέ, ούτε στεναχωριέσαι, στ' αρχίδια σου. Όταν απλά ανέχεσαι κάτι και το παραβλέπεις (κάνεις το μαλάκα δηλαδή) τότε αυτό θα σου σκάει συχνά και θα σε ενοχλεί. Κάποια στιγμή - πιθανός - θα σκάσει και το ποτήρι θα ξεχειλίσει Όσο και να σε ενοχλεί κάτι είτε το "συγχωρέσεις" είτε όχι το ίδο θα σε ενοχλεί έτσι κ αλλιώς. Συνεπώς το συμπέρασμα είναι αν δεν μπορείς να συγχωρέσεις κάτι μην το ανεχτείς γιατί τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα και τότε θα φταις εσύ. Και σε ποιόν αρέσει να φταίει? Εμένα στ' αρχίδια μου, προτιμώ να φταίω παρά να χαλιέμαι.

κ στη τελική όταν συγχωρείς κάτι είναι σαν να λες οτι δεν πειράζει.
Κ δεν ήταν ηλίθιος αυτό που έβγαλε το "δώσε θάρρος στο χωριάτη...."

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Να τα παρατας είναι καλό. ΙΙ

Επειδή μάλλον δεν ήμουν πολύ ξεκάθαρη το καλοκαίρι. Θα επαναληφθώ. Το να τα παρατάς μερικές φορές είναι το σωστό. Είναι ΣΑΦΩΣ κλάσεις καλύτερο να μην κάνεις τίποτα από το να κάνεις κάτι που δεν θες. Είναι πχ καλύτερο να μην έχεις φίλους παρά να έχεις φίλους κ να είναι όλοι μαλάκες. Είναι καλύτερο να μην έχεις κάτι από το να βρωμάει σκατά. Πως να το πω πια. Έρχεται μια στιγμή σε όλες τις καταστάσεις που πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Δεν σε παίρνει άλλο να είσαι αναβλητικός. Και το να παρατάς μια κατάσταση είναι πολλές φορές η μόνη πραγματική λύση. Γιατί λύση σημαίνει όταν τελειώνει κάτι.
"Στα διάαααλα."

Γερμανία.

Αυτό το post είναι για αυτήν η αυτόν που μπαίνει συχνά και διαβάζει το blog μου από την Γερμανία και απορώ ποιος είναι και μετά απορώ γιατί απορώ. Μπαίνουν όσοι μπαίνουν τέλος πάντων κι από 2 - 3 άλλες χώρες και ξέρω ποιοι είναι σε αυτές τις χώρες. Αλλά Γερμανία δεν ξέρω κανέναν. Και μετά σκέφτομαι...καλά ρε μαλάκα δηλαδή στην Ελλάδα που μπαίνουν οι πιο πολλοί ξέρεις ποιοι είναι? Όχι...δεν ξέρω αλλά κ αυτοί μπορεί να είναι άλλοι κάθε φορά. Ενώ ο συγκεκριμένος είναι ο ίδιος Το ίδιο ip και μπαίνει και ξαναμπαίνει. Άφησε ένα σχόλιο ρε μεγάλε..δε μπορώ άλλο να αναρωτιέμαι. thx

Γιατί καλοκαίρι?

Είμαι άτομο που πάντα περιμένει κάτι..αλλά τελικά πάντα η αναμονή είναι καλύτερη από την ίδια την απόκτηση. Είμαι πιο ενθουσιασμένη όταν περιμένω κάτι παρά όταν τελικά το έχω. Όμως υπάρχει κάτι που ποτέ δεν με απογοητεύει. Το καλοκαίρι! Είμαι καθ' ολοκληρίαν παιδί του καλοκαιριού. Όλο το χειμώνα περιμένω το καλοκαίρι. Όχι δεν μου φτάνει η άνοιξη. Η άνοιξη είναι κάτι σαν ορεκτικό. Το καλοκαίρι είναι τα 2 κυρίως και τα 4 επιδόρπια. Και φυσικά μετά από τόσο φαΐ έρχεται ο πόνος γιατί το στομάχι έχει και τα όρια του. Δεν είναι κάλαθος. Τέλος πάντων...στα καλά πρέπει να επικεντρωθώ.
Καλοκαίρι γιατί....έχει καύλα καιρό. Γιατί δεν ζεσταίνομαι εύκολα οπότε δεν υποφέρω πολύ ακόμα και στο καύσωνα. Με τέτοια ζέστη το παγωμένο νερό είναι τρελή απόλαυση. Οι υποχρεώσεις σου είναι λίγες. Έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο και κοιμάσαι άπειρα. Βγαίνεις πολύ και σε πιο ωραία μέρη καθώς τα club είναι παραλιακά. Παραλία ρε...μπάνιο και ήλιος. Αλάτι άμμος κοχύλια κλπ. Είναι η μόνη εποχή του χρόνου που ένας αρχιτεμπέλαρος σαν και μένα ίσως θελήσει να κάνει κάποιο σπορ πχ σκι. Είναι η τέλεια εποχή να το παίξεις γκόμενα γιατί και πιασιματάκια να έχεις αν μικρύνεις λίγο το μαγιό σου στα στρουμπουλά οπίσθια σου θα σε κοιτάνε όλοι οι κάβουρες. Μπορείς επίσης να αναβάσεις στο facebook όλες τις φωτό σου από το ferretti του μπαμπά σου ή το ferretti του μπαμπά κάποιου άλλου που είναι σίγουρα πιο γαμάτες απο αυτές που είχες το χειμώνα μέσα στη porche. Το μόνο σίγουρο είναι οτι κ όλο το χειμώνα να μην έχεις γαμήσει τώρα ήρθε η ώρα γιατί όπου δεν βλέπεις να είναι ζευγάρια είναι σίγουρα single. Και είναι είναι όλοι στο ψάξιμο. Επίσης τα παγωτά. Όταν το παγωτό σου αρχίζει και λιώνει και γλείφεις τα ζουμιά. Παρεπιπτόντος τρως λίγο, και συνήθως τρως πιο ωραία πράγματα από το χειμώνα. Ίως είναι περιτό να αναφέρω το οτι κυκλοφορείς με ένα ποτό στο χέρι. Corona στη παραλία, ούζο στη ταβέρνα, mohito στη βεράντα ή by the pool καιτο βράδυ όλα τα χρώματα σφηνάκια λίγο πριν ξεράσεις. Τέλος, κατ' εμέ δεν υπάρχει τίποτα πιο ευχάριστο, απολαυστικό και ηδονικό από την αίσθηση του ήλιου στο δέρμα σου όταν αρχίζεις να στεγνώνεις και μαυρίζεις. Αγαπώ τα πάντα στο καλοκαίρι. Η χωριάτικη έχει καλύτερη γεύση, όλα τα φρούτα είναι πιο νόστιμα. Ο αέρας μυρίζει πιο ωραία, οι δρόμοι είναι άδειοι, τα ρούχα είναι λίγα, γνωρίζεις κόσμο, αισθάνεσαι περήφανος που όλοι έρχονται στη χώρα σου άλλα τους κράζεις. Υπάρχουν καλύτερα τραγούδια από τα καλοκαιρινά? Κι αν ποτέ βρέξει το καλοκαίρι δεν με νοιάζει, ίσα ίσα είναι πανέμορφα! Το καλοκαίρι αρχίζει ήρεμα κ τελειώνει επεισοδιακά και δεν ξέρω πολλούς που μπορούν να το διαψεύσουν αυτό.

Το καλοκαίρι έχει δυο μειονεκτήματα. Την διάρκεια και τα κουνούπια. Αλλά πέρα από κάθε καλαμπούρι έχω να πώ σε όσους διαβάσουν αυτό να μην αφήσουν τίποτα να τους χαλάσει αυτό το καλοκαίρι. Και ειδικά σε σένα χοντρέ. Και επειδή κ εγω θα γίνω full ατομικιστής δεν θα αφήσω κανέναν να χαλάσει το καλοκαίρι μου κ όποιος το επιχειρήσει θα τον γαμήσω.
Άντε καλή μας άνοιξη που μας έρχεται σιγά σιγά.

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Σιωπή.

Η σιωπή τα λύνει όλα. Όλα. μπορείς να πεις οτι θες αν απλά είσαι σιωπηλός Αν είσαι θυμωμένος η σιωπή αρκεί. Αν είσαι λυπημένος η σιωπή αρκεί. Αν είσαι ευτυχισμένος και θες να πεις σ αγαπώ, η σιωπή είναι αρκετή. ένα βλέμμα είναι αρκετό Αν κάποιος σε απογοητεύσει η σιωπή σου είναι αρκετή για απάντηση. Και κυρίως δεν μετανιώνεις ποτέ για τίποτα που έχεις πει. Είμαι άτομο που ποτέ δεν σκάει σε στιγμές που θέλω να εκφράσω συναίσθημα..και τώρα συνειδητοποιώ πόσο λάθος ήμουν. 180 λοιπόν. Όταν μιλάς, είναι γιατί θες να σε ακούσουν. Αλλά αν θέλουν να σε ακούσουν θα σε ακούσουν ακόμα κ όταν δεν μιλάς. Κι αν δεν θέλουν δεν θα σε ακούσεις όσο κι αν μιλάς. Συμπέρασμα. Μη μιλάς. Θα μιλάς άδικα κ θα νιώθεις μαλάκας όταν τελικά θα καταλάβεις οτι μίλαγες άδικα.

I love Daihatsu.

Έχω ακούσει πολλές φορές οτι θα μπορούσα να έχω καλύτερο αυτοκίνητο Και ναι. θα μπορούσα. Αλλά εγώ αγαπάω Daihatsu. Το feroza είναι τρελό. Είναι harcore μέσα κ έξω. Δεν είναι τεράστιο για τζιπ αλλά είναι τούμπανο. Το δικό μου είναι ετών και ετών αλλά δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ. Αν θυμάμαι καλά, 100 άλογαΤο copen. Είναι γλύκα. Είναι καρακλασάτο και για μικρό αμαξάκι έχει πολλά να πει. Αν δεν είσαι ψηλός ή χοντρός το copen είναι τέλειο. Είναι σχετικά γρήγορο αν και θορυβώδες αλλά όντας λίγα εκατοστά πάνω από την άσφαλτο νιώθεις διπλάσια τη ταχύτητα. Πετάει και κωλαράκια. Ανοιχτό , ασημί και με κόκκινα lether καθίσματα είναι κούκλα. Κ μόνο κοντά στα 15 χιλιαρικάκια αν δεν κάνω λάθος. 0-100 σε 11δλ, 87 άλογα, με τελική 185. Και φυσικά..το πολλά υποσχόμενο HVS. Αμήν.
Δεν θα υπερασπιστώ τίποτα. Τούμπανα. Κ σ όποιον αρέσει.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Πέτρος. Κεφάλαιο ΙΙ "απογοητεύτηκα"

Είναι μερικές φορές που περιμένεις οτι κάτι θα γίνει σίγουρα και τελικά δεν γίνετε ποτέ. Κι άλλες πάλι που ενώ είσαι σίγουρος οτι αποκλείεται να συμβεί τότε αυτό συμβαίνει. 'Άλλοι το λένε μοίρα, άλλοι τύχη, άλλοι συγκυρία κι άλλοι Θεό. Εγώ απλά το λέω ζωή.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Αγένειες.

Καθαρά Δευτέρα, κ εγώ ως γνωστών από την τελευταία επίσκεψη μου σε βενζινάδικο με τη κλασική προσθήκη 5 ευρώ βενζίνης έχω χτυπήσει κόκκινο λαμπάκι εδώ και 2 μέρες κ εκμεταλλεύομαι το ότι δεν κυκλοφορώ. Μου λέει η μαμά ότι θα παιχτεί 3μερη απεργία κ παίρνω την μεγάλη απόφαση- τεραστίων διαστάσεων απόφαση για μένα- να γεμίσω το ντεπόζιτο. Ναι, να βάλω πάνω από 5 η 10 ευρώ. 100 σκέψεις στο μυαλό μου, όχι ρε γαμώτο θα χαλάσω 50 ευρώ, θα περιμένω 3 ώρες στην ουρά, βιάζομαι που θα βρω βενζινάδικο, έχω χτυπήσει κόκκινο εδώ και πολλά χιλιόμετρα δεν με παίρνει να ψάχνω ανοιχτό βενζινάδικο, της Κηφισιάς θα είναι ανοιχτό, ναι αλλά εγώ πάω Παπάγου. Πανικός. Τελικά το παίζω κορόνα γράμματα κ πάω στο πιο κοντινό κ αγαπημένο βενζινάδικο κ ήταν άδειο από κόσμο, και ανοιχτό. Καύλα? Γεμίζω. 53.90 ευρώ ΓΑΜΩΤΟ. Δεν ήξερα καν ότι χωράει τόσο βενζίνη. Τελος πάντων τουλάχιστον τώρα μπορώ να τρέχω όσο θέλω. Και όπως πάω να φύγω λέει ο επόμενος πελάτης – μια πολύ νεαρή κοπέλα, πιο νεαρή από μένα. Ένα κοριτσάκι δλδ, στον υπάλληλο, αρκετά μεγαλύτερο από μένα. «θα μου βάλεις τάδε ευρώ»? Και ερωτούμαι. Τι σου δίνει το δικαίωμα μωρή χλαπάτσα να λες σε κάποιον μεγαλύτερο σου θα μου βάλεις? Που πήγε ο πληθυντικός κ η ευγένειες? Γιατί μιλάμε στον βενζινά, στη πωλήτρια, στο σερβιτόρο και τον περιπτερά με απολύτως κανένα σεβασμό. Και ρε φίλε ο υπαλληλάκος αυτός δουλεύει για σένα και σε βοηθάει. Δεν καταλαβαίνω αυτή τη χαλαρότητα και την αγένεια εμένα θα με εκνεύριζε παρά πολύ ρε φίλε είναι πολύ υποτιμητικό.

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Γιατί δεν νιώθω άσχημα όταν κάνω κάποια μαλακία.

Συνήθως δεν κάνω χοντρά λάθη αλλά γενικά μπορώ να πω πως έχω κάνει τις μαλακίες μου και -επειδή αυτός ο κόσμος είναι άδικος και η ζωή πουτάνα- δεν πληρώνω τα λάθη μου. (πληρώνω άλλη λάθη όμως) Κυρίως για αυτό λοιπόν, που δεν έρχομαι αντιμέτωπη με τισ συνέπιες και που δεν τρώω εγώ τα σκατά από τις μαλακιές που έχω ενδεχομένως κάνει δεν νιώθω άσχημα. Για παράδειγμα, εάν ας πούμε Σαββάτο βράδυ γυρίσω το αμάξι άδειο από βενζίνη - γιατί δεν σκοπεύω να βγω μέχρι η δευτέρα, αλλά ο αδελφός μου το θέλει και δεν βρίσκει βενζινάδικο τη Κυριακή, εγώ έχω κάνει τη μαλακία αλλα άλλος τη πληρώνει. Ooops my bad αλλά δεν θα νιώσω πραγματικά τι μαλακία έκανα οποτε.... Υπάρχει και ένας άλλος λόγος όμως πιό σημαντικός. Πάντα όταν κάνω μια μαλακία και το αναγνωρίζω, συνήθως δεν κάθομαι να αγχώνομαι κ να στεναχωριέμαι γιατί λέω στον εαυτό μου οτι κάποια μέρα, όχι σήμερα, κάποια στιγμή όχι τώρα, θα επανορθώσω. Και έτσι επαναπαύομαι στο γεγονός οτι ναι, μαλακίστηκα αλλά θα τα φτιάξω όλα κάποια στιγμή. Και συνήθως το κάνω. Οπότε δεν είμαι κακό άτομο. Είμαι απλά τεμπέλα. Κι αν σε έχω γαμήσει στο παρελθόν με κάτι που έχω κάνει.... υπομονή. Κάποια μέρα θα επανορθώσω απλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να ασχοληθώ με αυτό το θέμα.

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Kάποια μέρα θα περπατάμε στους τοίχους.

Αυτό ακριβώς υπόσχεται μια νέα συσκευή, σε μέγεθος παλάμης, που επιτρέπει στα χέρια να κολλάνε με ασφάλεια στον τοίχο, την οποία ανέπτυξαν ερευνητές του αμερικανικού πανεπιστημίου Cornell.
Η συσκευή χρησιμοποιεί την επιφανειακή τάση του νερού και των άλλων υγρών ως δεσμούς συγκόλλησης σε μια επιφάνεια και μπορεί να οδηγήσει στην κατασκευή γαντιών και παπουτσιών, που θα κολλάνε και θα ξεκολλάνε κατά βούληση από κάθετες επιφάνειες, επιτρέποντας στους ανθρώπους να αναρριχώνται εκεί που σήμερα μπορούν μόνο στους όνειρά τους.
Η ανακάλυψη έγινε από τον καθηγητή χημικής και βιομοριακής μηχανικής Paul Stein και τους συνεργάτες του και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ. Η έμπνευση για τη συσκευή-κόλλα προήλθε από ένα σκαθάρι της Florida (Hemisphaerota cyanea), το οποίο μπορεί να προσκολληθεί σε ένα φύλλο με δύναμη 100 φορές μεγαλύτερη από το δικό του βάρος, παρόλα αυτά μπορεί να ξεκολλήσει αμέσως όταν το θελήσει.
Η λεπτή επίπεδη συσκευή, που δεν περιλαμβάνει καθόλου στερεά κινούμενα μέρη, διαθέτει μικροσκοπικές οπές και μια μικρή κοινή μπαταρία 9 βολτ, η οποία στέλνει νερό ή άλλο υγρό (π.χ. λάδι), το οποίο βρίσκεται αποθηκευμένο σε ένα ξεχωριστό χώρο, να κυλήσει μέσω της συσκευής και των ανοιγμάτων της. Η επιφανειακή τάση των σταγόνων του υγρού, καθώς αυτές εκτίθενται στις οπές, δημιουργεί "υγρές γέφυρες" και επιτρέπει στη συσκευή να προσκολληθεί γερά σε μια άλλη επιφάνεια.

24newslines

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Act dumb.

Θεωρώ πως 1 από τα 4 πιο σημαντικά μαθήματα της ζωης είναι το γνωστό knowledge is power. Βλέπω όμως οτι πολύ δεν αρκούντε σε αυτό. Το θέμα δεν είναι να γυρνας με μια ντουντούκα και να προσπαθείς να επιδείξεις πόσα ξέρεις. Χανεί απόλυτα τη δυναμή του όταν ξέρεις κάτι και να ξέρουν όλοι οτι το ξέρεις. Δεν ξέρω (για ακόμα μια φορά) πως να το πω ωστε να είναι κατανοητό. Θεωρώ πως όταν γνωρίζεις κάτι - οτιδήποτε- αυτό το piece of knowledge κάποια στιγμή θα σου είναι χρήσιμο. Τότε θα πρέπει να το χρησιμοποιήσεις. Να το πω με το πιο απλοικό τρόπο είναι πολύ πιο καλό - στη τελική- να νομίζουν για σένα οτι δεν ξέρεις πράγματα κ τελικά στο τέλος να τα ξέρεις όλα. Πολύ πιο απλά αυτοί που το παίζουν βλάκες είναι στη πραγματικότητα οι πιό "ύπουλοι" και αυτοί που παίζουν πιο σωστά το παιχνίδι. Και πιθανότατα οι κερδισμένοι.