Άλλο στο μέλλον να χρειαστώ να θυσιάσω κάποια πράγματα κι άλλο απο την αρχή να μπαίνει αυτός ο όρος. Δεν είναι έτσι η ζωή...Γι αυτό φοβούντε οι άνθρωποι. Γιατί στην ουσία κανείς δεν είναι διατεθιμένος να θυσιάσει τίποτα εξαρχής. Εγώ μια ανάγκη έχω, κι εσύ επείσης. Γιατί πρέπει να θεωρούμε ανίκανη επειδή δεν έχω όλες τις απαντήσεις?
Αυτό το "για πάντα" είναι μεγάλη μαλακία τελικά. Μύθος.
Εδώ φτάσαμε. Σε κάτι που στην ουσία δεν σημαίνει τίποτα. Έτσι εξασφαλίζετε το για πάντα? Όχι βέβαια. Αφού το ξέρω, γιατί έχω αυτήν την ανάγκη? Το πιστεύω αυτό που πάω να κάνω? Το θέλω? Αναγκαστικές βεβιασμένες σκέψεις. Τόσο κοινές. Τελικά αυτό είναι? Ναι. Για σένα ναι. Μονο για σένα. Αν υπάρχει το για πάντα εγώ θέλω να το ζήσω μαζί σου.
Τελικά κατέληξα. Το "για πάντα" δεν υπάρχει. Είναι σχετικό. Αν υπάρχει κάτι για πάντα αυτό είναι η ψευδέστηση. Που όμως χωρίς αυτή κανείς μας δεν μπορεί να επιβιώσει. Το όνειρο, η ελπίδα οτι θα έχουμε κάποιον για πάντα. Το "για πάντα" χτίζετε. Δεν έρχετε. Και στην ουσία δεν ορίζετε. Δυο μικρές λέξεις είναι που μας βοηθάνε να προχωράμε. Μια επανάληψη και ανάκγη που απλά βιώνετε. Πάντα θα επενδύουμε. Πάντα θα ελπίζουμε και πάντα θα ονειρευόμαστε. Και πάντα ο έρωτας θα είναι η μόνη αιτία τελικά που ο κόσμος αυτός θα συνεχίσει να υπάρχει...θα συνεχίσει να γυρίζει. Έρωτας. Απλά τα πάντα. Ακόμα κι αν δεν είναι σίγουρο οτι θα κρατήσει για πάντα, σε αυτόν το χρωστάμε. Στον έρωτα και στις σκέψεις. Σκέψεις για πρόσωπα που θα υπάρχουν και θα κουβαλάμε που θα μας αλλάζουν και που με έναν τρόπο θα είναι εκει...κοντά μας, για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου