Καλό/ κακό.

Γενικότητα.
Μεγάλη όμως. Δεν υπάρχει καλό και κακό. Δεν υπάρχουν όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί όμορφος, έξυπνος, καλός, ηλίθιος, κοντός. Όλα είναι συγκριτικά και θέμα συγχρονισμού. Βλέπεις έναν άνθρωπο και τον χαρακτηρίζεις όμορφο με βάσει το δικό σου γούστο. Λες πως ένας άνθρωπος είναι έξυπνος συνήθως σε σχέση με τι δική σου νοημοσύνη. Για κάποιον άλλον για παράδειγμα μπορεί να είναι ένας χαζός. Το χειρότερο όμως που μπορείς να κάνεις είναι να χαρακτηρίσεις έναν άνθρωπο καλό ή αντίστοιχα κακό.
Δεν υπάρχει καλός φίλος, καλός εραστής, καλός χαρακτήρας γενικότερα. Υπάρχει μόνο αυτό που λέμε σωστό timing. Όλοι έχουμε βρεθεί σε καταστάσεις που λέγαμε πως ένας άνθρωπος είναι πολύ καλός σύντροφος και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τον ακυρώναμε με άσχημους χαρακτηρισμούς. Αυτό έχει να κάνει με τις επιθυμίες μας σε κάθε φάση της ζωής μας. Γι' αυτό άλλωστε υπάρχουν στιγμές που ακόμα και τον καλύτερό μας φίλο τον "αντιπαθούμε" και τον απομακρύνουμε ως ένα σημείο από τη ζωή μας. Έτσι μου δημιουργείται η εντύπωση πως η σχέση που θα επιβιώσει είναι αυτή που τα άτομα που την απαρτίζουν θα έχουν καλό συγχρονισμό στο πέρας του χρόνου.