Στη ζωή μας πόσες φορές έχουμε νιώσει πως επαναλαμβανόμαστε;
Πόσες φορές νιώθουμε πως σε κάθε τέλος και κάθε αρχή κάνουμε τα ίδια πράγματα;
Πως είναι όταν ξεκινούσαμε κάθε χρονιά το σχολείο και έπρεπε να αγοράσουμε σχολικά είδη, τσάντες, να συνηθίσουμε το πρωινό ξύπνημα, τη φωνή της μαμάς μας;
Το ίδιο ισχύει και για την κάθε σχέση μας.
Κάθε αρχή μιας σχέσης που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος έχει κλασικά βήματα γι' αυτόν. Όπως και κάθε τέλος. Και συνήθως τα πράγματα αρχίζουν ή τελειώνουν με τον ίδιο τρόπο. Αποχαιρετάς μια φίλη ή έναν φίλο με τον τρόπο που είχες αποχαιρετήσει μια άλλη ή έναν άλλον. Χωρίζεις έναν εραστή με τον τρόπο που χώρισες με έναν άλλον. Και μετά αντιδράς το ίδιο μέχρι να βρεις την επόμενη ή τον επόμενο. Και κατά τη διάρκεια μιας σχέσης είτε φιλικής είτε ερωτικής κάνεις σχεδόν τα ίδια πράγματα. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο γεγονός ότι μένεις ο ίδιος και ότι στην ουσία η σχέση τελειώνει για εσένα όταν την τελειώσεις εσύ και όχι ο άλλος, αλλά ακούγεται κάπως βαρετό να ξέρεις πως πρόκειται να αντιδράσεις. Βέβαια ίσως είναι και ένας τρόπος που έχουμε για να μας προστατέψουμε από πράγματα που δε μας ταιριάζουν ή δίνουμε έτσι το σήμα για το πότε αρχίζει κάτι όμορφο ή πότε τελειώνει κάτι άσχημο. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο πιο σύντομα το ανακαλύψει αυτό κανείς, τόσο πιο πολύ χρόνο και κόπο θα γλιτώσει.
Όλα λοιπόν είναι κύκλος, η ακτίνα όμως να θυμάστε πάντα διαφέρει.
π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου