Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Όσο ακούς μαθαίνεις ΙΙΙ

Είναι άνθρωποι που σε κάνουν να γελάς, να συγκινήσε, να θέλεις να προχωράς, να χάνεσαι μαζί τους για ατέλειωτες στιγμές μες τους καθρέφτες της γενιάς, να χαίρεσαι που γερνάς στο πλάι τους. Να νιώθεις ασφαλής και γεμάτος, οσο η αλληλοπροσφορά εξελίσσεται αντικρίζεις το φως στο βάθος . Φίλοι και φίλες μου σας αγαπάω παρ' όλα αυτά συγνώμη αν χανόμαστε και γίνετε συχνά. Αν έχω θίξει κάποιον με όποια συμπεριφορα συμβαίνουν αυτά. Η ζωή είναι σαν συστήματα υπολογιστικά τη μια ένα την άλλη μηδενικά. Αυτό είναι για το κόσμο το γύρω μου, για κάθε φίλη και φίλο μου που τραγουδάει με κλειστό το στόμα του ονείρου μου την ολοκλήρωση του λυτρωμού που νιώθω όσο ανασαίνει η ψυχή μου σ' αυτό το σώμα. Είμαστε πηγές χρωμάτων αστείρευτες μπροστά στου σύμπαντος τις πύλες με αχαλίνωτες εικόνες να τρέχουν τόσο ευκίνητες που δεν βλέπεις το χρώμα. Στιγμές αναμφισβήτητες. Κι όσο θα γράφω αυτά κι όσο ο χρόνος προχωρά, θα σπάει για μας και μια βαριά αλυσίδα ακόμα. Αυτό είναι για τους φίλους και τις φίλες μου, τα δώρα που μου δοθήκανε για λίγο, οι πόλεις , το ηλιοβασίλεμα - τα μάτια κλείνω. Τ' ανοίγω πάλι κι είναι εδώ, βλέπω στα μάτια τους το χτες και ειλικρινές το ύστερα. Είναι εκείνοι που ταξιδεύουν μαζί σου στης ζωής τη δίνη, που οι μορφές τους είναι αυτό που ολοκλήρωση δίνει στο πορτρέτο της πορείας σου από τη γέννηση μέχρι την άγνωστη λήξη. Έχω περάσει βραδιές προσπαθώντας να θυμηθώ τα πρόσωπά τους. Έχω περάσει βραδιές άσχημες πραγματικά μα όταν θυμάμαι νιώθω και πιο κοντά τους. Ναι, είναι καλό το να ξεχνάς , είναι μέρος παράξενο η γη για μας. Είναι στ' αλήθεια άσχημο μερικές φορές το οτι χρειάζεσαι ενδοφλέβιες αμνησίας για να προχωράς. Οι μοναξιές είναι για 'κείνους κλείνονται στο εγώ τους και για εκείνους που κατεδαφίζουν καταστάσεις με δικαιολογία πως δεν βρήκανε τον άνθρωπό τους. Νιώθω περήφανα για τους δικούς μου, έχουν καθαρό το μέτωπό τους, έχουν μάτια ανοιχτά μιλάνε και τα δυο τους. Δεν μιλάω για εχθρούς ούτε για συμφεροντολόγους. Δεν μιλάω για φαντασίες ούτε για άλλους κόσμους. Μιλάω για χειραψίες σφιχτές, φιλίες πραγματικές, πραγματικά αισθήματα κι ανθρώπους. Ενωμένες ζωές με χίλιους τρόπους. Γι' αυτούς που φύγαν, που θα 'ρθουν και γι' αυτούς που είναι δίπλα σου από το χτες και είσαι δικός τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου